Dyskografia

To płyta, którą Jan Ptaszyn Wróblewski dziękuje swoim mistrzom i kolegom: Krzysztofowi Komedzie, Andrzejowi Trzaskowskiemu i Andrzejowi Kurylewiczowi, z którymi kiedyś pracował. Ja niniejszym czynię podobnie: dziękuję mistrzom i kolegom, którzy nagrali tę płytę. To album nagrany podczas koncertów na festiwalach w Kaliszu i  Koszalinie w 2013 roku.

Program jest ciekawie pomyślany. Kompozycje pochodzą z tego samego okresu i stylistycznie stanowią pewien wzorzec pomysłów z początku lat 60. Utwory Komedy są czasem grywane, natomiast pozostałe utwory raczej są nieznane (a wcale nie mniej interesujące). Ptaszyn poprzez swoje znakomite opracowania przywraca je nie tylko naszej pamięci, ale być może wprowadza na powrót do obiegu (za co tym razem to Mistrzowie powinni podziękować).  Aranżacje brzmią bardzo dobrze i, jak zwykle u Ptaszyna, są także pełne humoru, a to już sztuka. Szara kolęda jako samba brzmi znakomicie!

O poziomie wykonania tych utworów nawet nie ma co wspominać. Zespół brzmi świetnie i spójnie, a jakość solówek jest najwyższa! Każdy z muzyków ma własny, wyraźnie rozpoznawalny styl. Dobrze się znają  i wyczuwają muzycznie, realizują pomysły lidera z naddatkiem, co w konsekwencji daje efektowną całość. Solówki są popisowe i obszerne, utwory trwają często ponad 12 minut.

Ta płyta jest dobrą wizytówką polskiego jazzu. Koncepcja, kompozycje, wykonanie i nagranie, w którym swinguje każda nuta.

Recenzję opublikowano w numerze 4-5/2015 Jazz Forum.

Autor: Ryszard Borowski